Interesujący artykuł z Więzi:

• Jedna z młodych działaczek opozycyjnych, podsumowując ostatnie
  wydarzenia na Białorusi stwierdziła, że udało się tam wykreować
  prawie-lidera, który wyprowadził ludzi na prawie-Majdan. Problem polega
  jednak na tym – mówiła – że prawie-ciężarna kobieta nie urodzi dziecka.
  Czy rzeczywiście marcowe protesty na Białorusi były porażką opozycji i
  powinny zakończyć myślenie o przemianach w tym kraju?

• Jednak porównania kijowskiego Majdanu z Placem Październikowym w Mińsku
  są nieuprawnione i krzywdzące dla tych Białorusinów, którzy podjęli
  ryzyko protestu po wyborach prezydenckich.

• Od 2003 r. zlikwidowane zostało około 100 organizacji pozarządowych, w
  tym wszystkie tak zwane organizacje parasolowe, zapewniające pomoc
  merytoryczną i techniczną mniejszym inicjatywom. Działalność
  pozostałych organizacji pozarządowych została poważnie utrudniona
  poprzez zmiany w przepisach, dotyczących na przykład pomocy
  zagranicznej, możliwości wyjazdów czy lokali, w których może mieścić
  się siedziba organizacji.

• Likwidowane były również, i tak zawsze słabe, niezależne media. Od 2004
  r. z rynku znikło prawie trzysta niepaństwowych tytułów. Obecnie łączny
  tygodniowy nakład niezależnej prasy, krajowej i lokalnej, wynosi ok.
  250 tys. egzemplarzy. Dla porównania prezydencki dziennik „Biełarus’
  Siegodnia” ukazuje się jednorazowo w 500-tysięcznym nakładzie.

• Prowadzona była polityka zastraszania społeczeństwa, która miała
  przekonać Białorusinów, że nie warto być przeciw władzy. Dużą rolę w
  osiągnięciu tego celu odegrało wprowadzenie kontraktowego systemu
  pracy. W 2004 r. wszyscy pracujący w sektorze państwowym (a państwo
  jest dominującym na rynku pracodawcą) otrzymali wypowiedzenia
  bezterminowych umów o pracę i musieli podpisać okresowe kontrakty,
  których długość zależna była od stosunku pracownika i jego rodziny do
  białoruskiej rzeczywistości.