Dzięki mojemu blogowi sprawą białoruskich studentów zmuszanych do samokrytyki bardzo zainteresowały się polskie media – wczoraj dziennikarze kontaktowali się ze mną. Dziś dowiedziała się o sprawie cała Polska:

• Gazeta Wyborcza
  

  KGB zmusza studentów do samokrytyki
  
  Wacław Radziwinowicz 21-04-2006, ostatnia aktualizacja 20-04-2006 19:18
  
  Białoruskie
  KGB zażądało od 21-letniej studentki złożenia publicznej samokrytyki za
  popieranie opozycji. Dziewczyna się nie ugięła

  Taciana Dziadok, słuchaczka czwartego roku turystyki na Białoruskim
  Państwowym Uniwersytecie Ekonomicznym i zwolenniczka demokratycznej
  opozycji, dostała lekcję prawdziwie stalinowskiego prawa.
  
  
  
  – Taciana mieszkała w miasteczku namiotowym na placu Październikowym w
  centrum stolicy, gdzie opozycja manifestowała przeciw sfałszowaniu
  wyników wyborów prezydenckich – mówi "Gazecie" działacz opozycji Anatol
  Labiedźka.
  
  
  
  25 marca Taciana i 400 zwolenników opozycji zostali aresztowani podczas
  pacyfikacji miasteczka przez milicję. Sąd doraźny wlepił jej dziesięć
  dni więzienia.
  
  
  
  Kiedy siedziała w areszcie, koledzy z roku przysłali jej do aresztu
  kartkę z wyrazami solidarności i podziwu. – A to zapachniało władzy
  zbiorowym buntem – opowiada Labiedźka. – Władze uznały, że w przypadku
  Taciany nie wystarczy – tak jak w przypadku dziesiątków innych
  studentów karanych za udział w akcjach opozycji – zwykłe relegowanie z
  uczelni.
  
  
  
  KGB postanowiło zmusić kolegów Taciany, by publicznie ją potępili. W
  środę władze uczelni zorganizowały więc spotkanie, które w czasach
  stalinowskich nazywano sądem towarzyskim – zbiorową rozprawę nad
  członkiem kolektywu.
  
  
  
  – W sensie prawnym była to bezpłatna wycieczka w czasie o jakieś 60 lat wstecz – dodaje Labiedźka.
  
  
  
  Taciana: – Na ten sąd wybrała się ze mną spora grupa moich kolegów z
  opozycji. Ale pod budynkiem dziekanatu stali milicjanci. Ich dowódca,
  płk Jury Podobied, ten sam, który dowodził pacyfikacją miasteczka
  namiotowego, z uśmiechem na twarzy pokazywał swoim chłopcom, kogo mają
  brać.
  
  
  
  OMON-owcy, czyli uzbrojeni w pałki milicjanci przypominający PRL-owskie
  ZOMO, wzięli 11 osób. – Do sali wykładowej numer 112, dokąd zwołano
  studentów mojego roku, dotarła ze mną tylko Kristina Szatikowa, która
  miała być moim społecznym obrońcą – opowiada Taciana.
  
  
  
  W sali do Kristiny podeszło trzech krzepkich młodzieńców. Przedstawili
  się jako drużynnicy, czyli członkowie społecznej organizacji wspierania
  milicji przypominające PRL-owskie ORMO. Kazali się jej wynosić.
  Kristina odmówiła.
  
  
  
  Wtedy drużynnicy zaczęli się z nią szarpać. Szło im jednak kiepsko, na
  co nadzorujący przebieg rozprawy oficer KGB kazał im "aktywniej wyp…ć
  stąd tę babę".
  
  
  
  ORMO-wcy sobie nie poradzili, więc wchodzący na salę studenci patrzyli,
  jak wściekły, czerwony na twarzy KGB-ista, przewracając meble,
  osobiście wywleka z sali młodą kobietę. Kiedy zatrzasnął za nią drzwi,
  zaczęła się rozprawa.
  
  
  
  – Towarzysze studenci, Taciana Dziadok naruszyła prawo. Chcemy, żeby
  sobie uświadomiła swoją winę. Musi zrozumieć, że nie żyje w lesie!
  Zhańbiła uniwersytet! Zhańbiła nasz wydział! Poszła na pasku tak zwanej
  opozycji, licząc na korzyści materialne! – grzmiał, czytając z kartki,
  dziekan wydziału turystyki Mikałaj Kabuszkin.
  
  
  
  – Pan kłamie – przerwała mu Taciana. – Pan się boi, że dobiorą się panu
  do skóry. Dlatego zmusza pan moich kolegów, by mnie potępili. Przecież
  wszyscy wiemy, że pan wzywał do siebie studentów i straszył ich.
  
  
  
  Dziekan, milcząc, wbił oczy w kartkę, ale w przygotowanym tekście nie
  było odpowiedzi. Wtedy z odsieczą przyszedł mu jeszcze raz KGB-ista: –
  Za młoda jest, by pchać się do polityki! Postąpiła nieprawidłowo. Kto z
  towarzyszy studentów chciałby się wypowiedzieć na ten temat?
  
  
  
  Wskazał studenta Jewgienija, który natychmiast wyrecytował: – Uważam, że zhańbiła uniwersytet. Kolektyw powinien ją potępić.
  
  
  
  – A ciebie nie powinniśmy potępić? Na zajęcia nie chodzisz, dwóje
  zbierasz. Liczysz, że oskarżając Tacianę, uratujesz się przed
  wywaleniem z uniwersytetu – zgasiła go Ola.
  
  
  
  Zaskoczony takim obrotem sprawy dziekan odczytał z kartki, że stawia
  pod głosowanie kolektywu studenckiego kwestię oceny nagannej postawy
  studentki Dziadok.
  
  
  
  – Nie będziemy głosować – padły głosy z sali. Przyglądający się
  rozprawie studenci wyszli z budynku razem z Tacianą. Podążający za nimi
  pułkownik Podobied zatrzymywał i spisywał potem tych studentów, którzy
  po drodze odłączali się od grupy.
  
  
  
  – Próba reanimacji stalinowskich praktyk zmuszania ludzi do samokrytyki
  zakończyła się kompromitacją władzy – mówi Labiedźka, który podobnie
  jak "Gazeta" zna przebieg rozprawy od Taciany i innych studentów. – Nie
  ta epoka, nie ten kraj. Białoruś nie jest tak hermetycznie zamknięta
  jak imperium Stalina.